Όχι Αφίσες 'Όχι Ζωγραφιές Σε Τοίχους καί Σχολές

Οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και περίπου μια δεκαετία στη χώρα από τις εκάστοτε κάθε φορά κυβερνήσεις με τις επιταγές ΔΝΤ-ΕΕ άφησαν για τα καλά το αποτύπωμά τους στο τρόπο με τον οποίο σπουδάζουμε και σχεδιάζουμε το μέλλον μας. Οι εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που έρχονται στην επιφάνεια είτε με ένα κεντρικό  νομοσχέδιο  που φέρει με μιας σαρωτικές αλλαγές είτε με υλοποίηση επιμέρους, διατάξεων ,έχουν  κοινή συνισταμένη την υποβάθμιση των σπουδών μας και το τσάκισμα της εργασιακής μας προοπτικής. Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου της κυβέρνησης Σύριζα- ΑΝΕΛ προώθησε ακριβώς τη λογική ότι με σταδιακές και καλά σχεδιασμένες κινήσεις ανά εκπαιδευτικά ιδρύματα και τμήματα θα γκρεμίσω ότι έμεινε όρθιο από τις αναδιαρθρωτικές πολιτικές των κυβερνήσεων πασόκ-νδ και φυσικά πλήρως ευθυγραμμισμένες και συγχρονισμένες  με τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις της άγριας κατάστασης που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους. Μεταξύ άλλων όπως η υποχρηματοδότηση και αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, την εντατικοποίηση των όρων σπουδών, το ν+2 κτλ, εντοπίζουμε και την λογική των «καθαρών σχολών».

Η νέα πραγματικότητα εντός των σχολών μας μοιάζει πλήρως διαφοροποιημένη με το παρελθόν… και προτάσσει ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο και  τη λύση του ατομικού δρόμου ως τη μαγική συνταγή της επιτυχίας για τη ζωή. Η απόλυτη πειθάρχηση χωρίς πολλές φωνές διαμαρτυρίας  και η καταστολή κάθε προσπάθειας αντίστασης (αυταρχικοποίηση διοικήσεων ,διώξεις συμφοιτητών μας) φαίνεται ότι παγιώνουν την αντίληψη ότι το πανεπιστήμιο θα είναι ένα αποκοινωνικοποιημένος και στείρος ακαδημαϊκός χώρος πλήρως αποξενωμένος από τις ανάγκες και τις ανησυχίες των ίδιων των φοιτητών του. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη αφήγηση, τα γκράφιτι στους τοίχους, οι αφίσες, τα συνθήματα, οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, και  οποιαδήποτε τύπου πολιτική-πολιτιστική δραστηριότητα εντός των σχολών μολύνουν το παν/μιο. Έτσι λοιπόν, το πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε έναν χώρο παραγωγής νέων εργαζόμενων και μόνο, οι οποίοι θα είναι πλήρως πειθαρχημένοι και προσηλωμένοι στο στόχο τους!

Ουσιαστικά λοιπόν το παν/μιο παύει να είναι ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης και δραστηριότητας, μιας και οφείλει να είναι ένα αυστηρά ακαδημαϊκού περιεχομένου μέρος στο οποίο ο φοιτητής εισέρχεται απλά για να αφομοιώσει την παρεχόμενη «γνώση». Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε τους καθηγητές να πλασάρονται σαν αυθεντίες, να παίρνουν αποφάσεις σχετικά με την λειτουργία του τμήματος πίσω από κλειστές θύρες και τους φοιτητές να μην έχουν τον παραμικρό λόγο σε αυτές, αφίσες να βγαίνουν και τοίχοι να ξαναβάφονται κτλ. Η στόχευση όλης της εκστρατεία «εκκαθαρίσεων» καταλήγει τελικά σε μια ονείρωξη μίας ψυχιατρικής κλινικής, αποστειρωμένης από πολιτική και πολιτιστική έκφραση, αποστειρωμένη τελικά από φοιτητικό συνδικαλισμό και ενοχλητικά ζουζούνια που δεν αφήνουν τα δίδακτρα να γίνουν πεδίο κερδοφορίας εις βάρος μας κτλ.

Απέναντι στο πρότυπο ζωής που μας ετοιμάζουν να προτάξουμε τις ανάγκες μας:

 Όταν μιλάμε για παν/μιο άσυλο, εννοούμε ένα χώρο που οι φοιτητές δεν έρχονται για να αφομοιώσουν άκριτα πακέτα γνώσης αλλά για να ασκήσουν κριτική και να χαράξουν την δικιά τους οπτική πάνω τα πράγματα. Ένα χώρο όπου φοιτητές, , συζητούν και εκφράζουν τους προβληματισμούς τους, τολμούν και αγωνίζονται.

 Ένα πανεπιστήμιο όπου πραγματοποιούνται πολιτιστικά δρώμενα .Στη λογική αυτή και κόντρα στη κυρίαρχη πολιτιστική υποκουλτούρα της βιομηχανίας του θεάματος και με δεδομένες τις ελάχιστες ευκαιρίες που μας παρέχει μια πόλη απονεκρωμένη πολιτιστικά σαν την Κομοτηνή να παλέψουμε και να στηρίξουμε τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ομάδας του τμήματος  που θα ανήκει σε όλους τις/τους φοιτήτριες/τες της σχολής μας.

Ενάντια  σε μια οπτική κοινωνικού κανιβαλισμού που επιβάλλει ότι για να πετύχεις πρέπει να πατήσεις πάνω στα κεφάλια των υπολοίπων, ενάντια στον ατομισμό λοιπόν επιδιώκουμε ένα παν/μιο με ελεύθερη έκφραση και αλληλεγγύη. Να στηρίξουμε την δημιουργία ενός στεκιού σημειώσεων, όπου θα ανταλλάζουμε σημειώσεις και θα τις τυπώνουμε δωρεάν διότι δεν γίνεται σε κάθε εξεταστική να πληρώνουμε από την τσέπη μας τις σημειώσεις που χρειαζόμαστε για να περάσουμε το μάθημα.